LVPA

NVNTII

Quis credat?

LVPA denuo (cum diurnariis) locuta est! Aut LVPA, ut videtur, insatiabilis est, aut eam semper omnes (aut plures quam omnes?) amant. Verisimi- llime utrumque fit.

Gloria autem eius novo colloquio cum Ioanne Dušek iterum crevit:

Legas hic/Čti zde

 

Nova lectio Lupina (obligatoria!)

 

Lupercalia!

A. d. XV. Kal. Mart. (15. 2.), die Lupercaliis dicato, non solum Faunus,
nymfarum fugientium amator, verum etiam LVPA ipsa celebratur,
ut ait Ovidius:

venit ad expositos, mirum, LVPA feta gemellos:
quis credat pueris non nocuisse feram?
non nocuisse parum est, prodest quoque.
quos LVPA nutrit,/              
perdere cognatae sustinuere manus.
constitit et cauda teneris blanditur alumnis,
et fingit lingua corpora bina sua.
Marte satos scires: timor abfuit. ubera ducunt
nec sibi promissi lactis aluntur ope.             
illa loco nomen fecit, locus ipse Lupercis;
magna dati nutrix praemia lactis habet.

(Ov. Fast. 2. 413ff.)

Ominamini ergo ei omnia bona felicia et fausta: LVPA vos non decipiet!!

 

Cuculla, Plini fautrix

Cuculla nostra nomine paululum mutato,

ne res tam perspicua sit, praeclara philologa est.


R. C. sibi haud dubio vult "Rubra Cuculla".

 

Notio Cucullae ubique terrarum eadem est!

Francogalli quidam pelliculam nostram ignorantes
Cucullam tamen bene norunt (immo peduliis ornatam!).

Et non solum Francogalli! Ecce statuam quae in Museo "Nationali" Romano invenitur:

 
Pagina 11 ex 13

Verba alata

"Délkou sice
krátkometrážní,
ale významem
pozoruhodný film.
"
(De Parva Rubra Cuculla)
Alena Prokopová,
pellicularum aestimator

LVPAe flosculus

Mille modi LVPAe.

Rasnal

Rasnal

Romula

romula

Aureola

Rosaciola

rosaciola

Casula

casula

Cuculla

cuculla